kövrəltmək

icb.

1. Kövrək hala salmaq, kövrək etmək.

2. məc. Tez təsirləndirmək, mütəəssir etmək; riqqətləndirmək, doluxsundurmaq. Uşağı kövrəltmək. Ağır xəbər qadını kövrəltdi. – Gəlinin sözləri anasını da kövrəltdi. Ç.. <İnci:> Sən məni kövrəltdin, Gülər. S. Rəh.. Qızı təzədən kövrəltməmək üçün Aqil ondan ağlamasının səbəbini də soruşmadı. . Q. İlkin.

◊ Ürəyini (qəlbini) kövrəltmək – bax ürək. Məsmə oğlunun ürəyini kövrəltmək istəmədi, daha da təsəlli verdi. M. C.. Hümmətyarın bu cür hərəkət etməsi Xanpərinin qəlbini kövrəltdi. Ə. Vəl..